Lijmen

Lijmen en Het been behoren tot de essentiële boeken van de Nederlandse literatuur – en bovendien tot de geestigste boeken die er ooit zijn geschreven. ‘Nu ja, lijmen. De mensen bepraten en dan doen tekenen. En als zij getekend hebben, krijgen zij het ook werkelijk thuis.’ Met deze cryptische zin probeert Boorman, de hoofdpersoon uit Lijmen/Het been, zijn nieuw verworven assistent in het vak in te wijden dat hij bij uitstek beheerst: lijmen. Boorman heeft Laarmans van de straat opgepikt, hem zijn pijp laten vermorzelen en hem zijn flaphoed ontnomen en maakt hem van de ene op de andere dag medeplichtig aan zijn Wereldtijdschrift. Een tijdschrift dat in hoge oplages speciaal wordt geschreven en gedrukt voor maar één afnemer. Het blad heeft geen abonnees, geen losse verkoop, alleen maar incidentele cliënten. Als die een nummer hebben besteld zullen zij niet gauw nog een keer een bestelling plaatsen. Daarom moeten er steeds nieuwe klanten worden ‘gelijmd’. Elsschot weet een overtuigende werkelijkheid neer te zetten die even absurd is als vermakelijk. ‘Er is in de Nederlandse taal geen boek te vinden dat zo’n onmogelijke titel koppelt aan zo’n prachtig verhaal over desillusie en teloorgang van dromen.’ NRC Handelsblad