Opwaaiende zomerjurken

Opwaaiende zomerjurken – Oek de Jong
‘Hij voelde de heupen van zijn moeder bewegen onder zijn handen. Hij zag de gespierde benen van mevrouw Koelman. En die zomerjurken, nu eens klevend aan hun benen, dan weer opbollend als kleine parachutes. Alles was gewoon zoals het was. Maar hij hoorde bij alles en zweefde.’

Opwaaiende zomerjurken is het verhaal van de eenzelvige Edo Mesch, op zijn achtste, zeventiende en vierentwintigste. Edo probeert zijn verstand en gevoel in evenwicht te brengen en zoekt daarbij zijn toevlucht eerst bij zijn moeder, en later in verhalen, een filosofisch systeem en de erotiek.

‘Een goed gekozen beeld is veelomvattender dan de meest nauwkeurige beschrijving.’ – Oek de Jong in de Volkskrant